„Nie wódź nas na pokuszenie”? Czy „Nie dopuść abyśmy ulegli pokusie”?
W czym jest problem? Czy w słowach: „nie wódź nas”, czy w słowach: „pokuszenie”?
Biorąc pod rozwagę drugą formę:
czy od B-ga zależy, że pójdziemy za grzechem lub nie? Czy nie bardziej od naszej własnej
woli?
Bardziej poprawne i zrozumiałe byłoby raczej „nie dopuść do nas pokusy”
Biorąc pod uwagę przykład pierwszy:
Jest napisane że B-g nikogo nie kusi.
Tu nie jest napisane :”i nie kuś nas”, – a wodzić to nie znaczy kusić (wtedy było by: „i nie
kuś nas na pokuszenie”).
Wodzić, wodzić kogoś za nos, wodzić oczami – innymi słowy prowadzić. Od tego słowa
pochodzą wyrażenia: wódz (przywódca), przewodzić, przewodniczący (prowadzący),
wodze (w uprzęży konnej dla prowadzenia konia), wodzirej, wieść życie spokojne.
Różne przekłady biblijne różnie tłumaczą fragmenty z Modlitwy Pańskiej:
Ew. Mateusza 6.13
– Biblia Gdańska: ” I nie wwódź nas na pokuszenie”
– Uwspółcześniona Biblia Gdańska: ” I nie wystawiaj nas na pokusę”
– Biblia Warszawska: ” I nie wódź nas na pokuszenie”
– Biblia Tysiąclecia: ” I nie dopuść abyśmy ulegli pokusie”
– Przekład NT -D.H.Stern: ” I nie wystawiaj nas na ciężką próbę”
Jakie słowo występuje w grece? W tłumaczeniu transfonetycznym słowo: ” nie wódź” lub
też w przekładzie Tysiąclecia ” nie dopuść”, jest wyrażone jako: „me eisenegkes” – czyli w
tłumaczeniu translatora: „nie wchodziłbyś – nie wprowadziłbyś”
Drugi fragment w którym znajduje się Modlitwa Pańska, czyli Ew. Łukasza 11.4
tłumaczony jest analogicznie tak samo przez poszczególne przekłady jak wyżej. Również
w grece występuje to samo wyrażenie jak w ewangelii Mateusza – „me eisenegkes”.
Innym miejscem w Nowym Testamencie, mówiącym o prowadzeniu na kuszenie jest
fragment opisujący wyprowadzenie Jeszui na pustynię aby był kuszony przez złego.
Dzieje się to tóż po chrzcie:
Ew. Mateusza 4.1
– Biblia Gdańska: „Tedy Jezus zawiedziony jest na puszczę od Ducha, aby był
kuszony od dyjabła”
– Uwspółcześniona Biblia Gdańska: „Wtedy Jezus został zaprowadzony przez
Ducha na pustynię, aby był kuszony przez diabła”
– Biblia Warszawska: „Wtedy Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, aby go kusił
diabeł”
– Biblia Tysiąclecia: „Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony
przez diabła”
– Przekład NT -D.H.Stern: „Wtedy Duch poprowadził Jeszuę na pustynię, aby był
kuszony przez przeciwnika”
Wyrażenie „zawiedziony – zaprowadzony – wyprowadzony” zostało zapisane jako:
„Anichthi ” i przetłumaczone jako dosłownie „został wyprowadzony”. Natomiast w
tłumaczeniu translatora – „został poniżony”.
Ew. Marka 1.12
– Biblia Gdańska: „A zaraz Duch wypędził Go na puszczę”
– Uwspółcześniona Biblia Gdańska: „I zaraz Duch zapędził Go na pustynię”
– Biblia Warszawska: „I zaraz powiódł Go Duch na pustynię”
– Biblia Tysiąclecia: „Zaraz też Duch wyprowadził Go na pustynię”
– Przekład NT -D.H.Stern: „I zaraz Duch wywiódł Go na pustynię”
Wyrażenie „wypędził – powiódł – wyprowadził” zostało zapisane jako: „ekballei ” i
przetłumaczone jako dosłownie „wyrzuca (Go)”. Natomiast w tłumaczeniu translatora –
„rozszerza”.
Ew. Łukasza 4.1
– Biblia Gdańska: „A Jezus pełen będąc Ducha Świętego, wrócił się od Jordanu, i
pędzony jest od Ducha na puszczę”
– Uwspółcześniona Biblia Gdańska: „A Jezus, pełen Ducha Świętego, wrócił znad
Jordanu, i został zaprowadzony przez Ducha na pustynię”
– Biblia Warszawska: „A Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i
wodzony w mocy Ducha po pustyni”
– Biblia Tysiąclecia: „Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu i
przebywał w Duchu na pustyni”
– Przekład NT -D.H.Stern: „Wtedy Jeszua, napełniony Ruach Ha-Kodesz, powrócił
znad Jardenu i Duch zaprowadził Go na pustynię”
Wyrażenie „pędzony – zaprowadzony – wodzony” zostało zapisane jako: „igeto ” i
przetłumaczone jako dosłownie „był prowadzony „. Natomiast w tłumaczeniu translatora –
„został poprowadzony”.
Z powyższych przykładów wnioskuję iż B-g nie kusi …, nie niedopuszcza abyśmy ulegli
pokusie …, ale może nas poprowadzić Swoim Duchem na pokusy od złego w celu
doświadczenia nas, a Modlitwa Pańska prosi B-ga aby nam tego oszczędził, aby nas nie
wystawiał na próby. Problem pojawił się przez błędne tłumaczenie w Bibli Tysiąclecia,
fragmentu Modlitwy Pańskiej, która użyła słów jakie nie mają miejsca w tłumaczeniu
dosłownym ani rozumieniu sensu całościowego tego tekstu.
Jedyną, wspólną modlitwą jaką zostawił nam sam nasz Pan Jeszua, powinniśmy się
modlić wspólnie jednymi słowami – w jedności. Wersja najbardziej popularna, może jest
starojęzyczna (pewnie dlatego że chrześcijanie modlą się nią nie od dwudziestu lat, ale od
około dwuch tysięcy lat), lecz nie traci ani nie zmienia sensu zapisanych słów na kartach
Nowego Testamentu.
Czy zmiana słów, każda wspólnota na swoje rozumienie i tłumaczenie, w odwiecznej –
dosłownie odwiecznej modlitwie, którą jako jedyną możemy się modlić z innymi ludźmi,
często mniej zaangażowanymi w teologię, z naszą rodziną dalszą i bliższą, ma
jakikolwiek sens? A co na to Autor modlitwy?
tłumaczenie z greckiego na polski za pomocą:
https://www.google.pl/search?q=s%C5%82ownik+grecko+polski&ie=utf-8&oe=utf-
8&client=firefox-b-ab&gfe_rd=cr&dcr=0&ei=WwovWoqPEbHi8Ae1r6GgCQ
