Gmina Mesjańska w Krotoszynie wita serdecznie na swojej stronie.
Chcąc przybliżyć odwiedzającym tę stronę czym jest judaizm mesjanistyczny, przytoczymy fragmenty z książki Dra Michaela Schiffmana pt. „Resztka Izraela powraca. Odrodzenie judaizmu mesjanistycznego”, wydanej przez Wydawnictwo Sofer, w roku 1998 w Krakowie.
„Zanim wyłoniło się to, co określane jest mianem „pierwszego kościoła”, istniały zgromadzenia mesjanistyczne. Pierwsze z nich znajdowało się w Jerozolimie a przewodzili mu pierwsi uczniowie Jeszui. Jego członkowie rekrutowali się spośród Żydów i styl modlitwy wspólnotowej także był żydowski. Z tych właśnie zgromadzeń Dobra Nowina o Mesjaszu dotarła do narodów świata.
W ciągu stuleci następujących po Soborze Nicejskim (rok 325), żydowscy wyznawcy Jeszui stracili opcję żydowskiego sposobu życia i praktykowania wiary. Znaleźli się pod presją dokonania wyboru pomiędzy przyłączeniem się do istniejących już kościołów poganochrześcijańskich, co równało się odrzuceniu ich żydowskiej tożsamości, bądź wyrzeczeniem się wiary w Mesjasza za cenę pozostania w żydowskiej społeczności albo też zachowaniem wiary i tożsamości wraz z równoczesnym zaniechaniem uczestnictwa w nabożeństwach kościelnych.
W przypadku dołączania do tradycyjnych kościołów chrześcijańskich, doświadczali oni odrzucenia ze strony rodziny i przyjaciół oraz oskarżenia o zdradę narodu wybranego i jego wiary. Środowisko żydowskie uważało, że przyłączają się do chrześcijan pochodzenia pogańskiego, ponieważ kościoły utworzone pierwotnie właśnie z takich chrześcijan były zdecydowanym odbiciem nieżydowskiej kultury. To przesunięcie akcentu w chrześcijaństwie z żydowskiego na nieżydowski wypływało także z silnych uprzedzeń w stosunku do Żydów w kręgach przywódców kościelnych, czego wyrazem był Sobór Nicejski i w jego następstwie dalsza polityka Kościoła.
Wśród wielu pogan, zarówno przed jak i po przyjściu Mesjasza, istniało antysemickie nastawienie i niestety jego część przetrwała w chrześcijańskim Kościele. Smutnym rezultatem tego blisko dwutysiącletniego chrześcijańskiego antysemityzmu jest przekonanie Żydów, że wiara w Jeszuę Mesjasza jest w równym stopniu nieżydowska co antysemicka.
Pomimo historycznego antysemityzmu nastawienie narodu żydowskiego do mesjanistycznej wiary zaczęło się zmieniać. Począwszy od dziewiętnastego stulecia, Pan zaczął działać wśród Żydów, w wyniku czego wielu z nich zostało wyznawcami Jeszui. Niektóre autorytety podają, że to działanie Boga doprowadziło do powstania największej liczby wierzących Żydów od czasu pierwszego stulecia. We wczesnych latach siedemdziesiątych naszego wieku wyłonił się ruch mesjanistyczny, jako pokłosie tamtego dziewiętnastowiecznego przebudzenia. Oba te nurty łączyła ta sama wizja Mesjasza narodu izraelskiego oraz pragnienie zbawienia dla tego narodu. Tym zaś, co odróżniało mesjanistyczny ruch lat siedemdziesiątych od jego wcześniejszych faz rozwoju, było przekonanie o potrzebie zachowania żydowskiego stylu życia pośród społeczności, które przyjęły Mesjasza. Podczas gdy większość wierzących Żydów przyłączyła się do istniejących już kościołów, to jednak wielu z nich tego nie zrobiło. Kiedy uwierzyli, nie mogli się pogodzić z myślą o przyjęciu czegoś, co byłoby nieżydowskie. Postrzegali oni Ewangelię i Mesjasza, którego przyjęli w kategoriach żydowskich; jako wypełnienie obietnic Boga wobec Jego ludu.
Stopniowo te grupy wierzących zaczęły regularnie spotykać się na domowych spotkaniach modlitewnych oraz comiesięcznych zgromadzeniach, a także wewnątrz braterskich organizacji, takich jak Messianic Jewish Alliance (Stowarzyszenie Żydów Mesjanistycznych). W tym czasie pojawiło się kilka mesjanistycznych kongregacji, jednak były one nieliczne i bardzo od siebie oddalone. Wierzący Żydzi zgromadzeni w mesjanistycznych kongregacjach odkryli, że byli odbierani nadal jako Żydzi przez resztę społeczności żydowskiej, pomimo swojej wiary w Jeszuę. Ich uczestnictwo w mesjanistycznych zgromadzeniach było nie tylko punktem zaczepienia dla wspólnej tożsamości kulturowej ale też budującym świadectwem dla sceptycznego aczkolwiek otwierającego się powoli żydowskiego otoczenia.
Do końca lat siedemdziesiątych na terenie Ameryki Północnej istniało już trzydzieści kongregacji. Do połowy lat osiemdziesiątych było ich już około setki, zaś obecnie szacuje się ich liczbę na ponad sto pięćdziesiąt. Podczas gdy niektóre z tych zgromadzeń powstały w wyniku działalności placówek misyjnych, a inne założone zostały przez różne denominacje, większość jednak uformowała się jako lokalne kongregacje z grup domowych i kursów biblijnych. To właśnie tym wielorakim początkom mesjanistyczne kongregacje zawdzięczają swoje obecne zróżnicowanie. Część z nich przejęła charakter tych denominacji czy placówek misyjnych, które doprowadziły do ich założenia. Inne znów są pod silnym wpływem typu żydowskiej społeczności, wewnątrz której są usytuowane. Inne, z kolei, różnią się ze względu na styl, wykształcenie lub pochodzenie ich pasterza. Pomimo takiej skali odmienności, kongregacje te łączy ze sobą wspólna mesjanistyczna wizja i dziedzictwo, a także wspólne pragnienie głoszenia Ewangelii najpierw Żydom, a potem wszystkim innym nacjom”.
Cała książka w formacie pdf udostępniona została na stronie www.jezus-izrael-zydzi.pl
Link bezpośredni http://www.jezus-izrael-zydzi.pl/htm/ksiazki/resztkaizraelapowraca.pdf
